Nieuws

Komeet P/Wirtanen (46P) wordt ongetwijfeld dé komeet van het jaar, maar zullen wij hem ook kunnen zien bij ons?

Een prachtbeeld van Geert Vandenbulcke, daterend van 30 november reeds.

Wirtanen is in essentie een relatief kleine komeet: de kern zou nauwelijks één kilometer in diameter zijn (vergelijk dit met komeet Halley: 11km, of de befaamde Hale-Bopp uit 1996 die wellicht 60km breed was).

MAAR: hij komt opvallend dicht bij de Aarde ("slechts" 11,5 miljoen kilometer) én relatief dicht bij de Zon (157 miljoen kilometer). De invloed van de Zon zorgt er voor dat de buitenlagen van de komeet -een grote bevroren modderklomp eigenlijk- zullen afsmelten (of eigenlijk "sublimeren"), waardoor er zich een enorme stof-en gaswolk vormt rond die kern: de zogenaamde "coma".

Het resultaat van deze processen en de nabijheid tot de Aarde zal er wellicht voor zorgen dat de komeet behoorlijk helder wordt, maar er ook héél...

Gisteravond 26 november rond 21h00 heeft Nasa's InSight lander voet gezet op Mars, na een bijna zeven maand-durende vlucht van ongeveer 450 miljoen kilometer.

Via InSight (Interior exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport) wil men gedurende de komende twee jaar een beter beeld krijgen van de interne structuur van Mars.  Uit deze informatie hoopt men een beter inzicht te ontwikkelen enerzijds in de manier waarop rotsachtige objecten in ons zonnestelsel (waaronder dus ook onze Aarde en Maan) gevormd werden, en anderzijds in de evolutie van (exo-)planeten.

De gegevens van InSight zullen meermaals per dag doorgestuurd worden naar de aarde.  Daarvoor zal de Trace Gas Orbiter (TGO) van ESA en Roscosmos instaan, die gelanceerd werd in het kader van de ExoMars missie waarbij men op zoek gaat naar sporen van leven.  Om de landing van InSight nauwkeurig op te volgen werd gebruik gemaakt van twee kleine experimentele CubeSats, die...

Een van de gevolgen van de algemene relativiteitstheorie van Einstein is dat massieve voorwerpen, zoals bij uitstek zwarte gaten, zwaartekrachtgolven uitzenden. Deze golven vervormen de ruimtetijd, maar die vervorming is zeer zwak en bijgevolg ook moeilijk waar te nemen. Zelfs Einstein had er zijn twijfels over of men dergelijke rimpelingen in de ruimtetijd ooit zou kunnen waarnemen aangezien het gaat om vervormingen van de ruimte die niet veel groter zijn dan de diameter van een proton. Om dergelijke microscopische vervormingen waar te nemen is uiterst gevoelige meetapparatuur nodig.

Maar op 14 september 2015 lukte het toch: na veel inspanningen kon directeur David Reitze van het LIGO Laboratory wereldkundig maken dat met behulp van hun instrumenten  gravitatiegolven waren waargenomen.

De twee detectoren van LIGO, waarvan er een opgesteld staat in Hanford (Washington) en de andere in Livingston (Louisiana) hadden allebei een minieme rimpeling in de ruimtetijd waargenomen, afkomstig van de botsing...

Toen in 1995 voor het eerst een exoplaneet (een planeet draaiend rond een andere ster dan de Zon) ontdekt werd, kwam een antwoord op de prangende vraag of wij, aardbewoners, een uniek verschijnsel zijn in het universum dichterbij. Als we er immers in slagen ook elders planeten te ontdekken die vergelijkbaar zijn met onze Aarde, kunnen we bij die werelden beginnen speuren naar sporen van buitenaards leven.

Op 30 oktober 2018 kwam een einde aan de waarnemingen van de Amerikaanse Keplersatelliet. De grote verdienste van dit project is de bevestiging van het feit dat planeten een normaal bijproduct zijn bij het ontstaan van sterren en dat er in ons eigen melkwegstelsel meer planeten zijn dan sterren, waarvan een deel aardachtig zijn en zich niet te dicht bij hun ster en niet te ver van hun sterren bevinden, in de zogenaamd leefbare zone.  

De Keplermissie ging van start op...

Via elektronische stemming is op 29 oktober 2018 door de IAU, de International Astronomical Union, beslist dat de wet van Hubble die stelt dat sterrenstelsels zich sneller van elkaar verwijderen naarmate ze verder van elkaar afstaan en dus wijst op een steeds sneller uitdijend universum voortaan de wet van Hubble-Lemaître dient genoemd te worden.

Over het waarom van deze terechte aanpassing lees je meer in dit artikel op de MIRA-website.

Bron: IAu persbericht 1812